Inherent Vice – Natürliche Mängel (2014)

کلمه "Straightforward" کلمه ای نیست که من در این بررسی برای توصیف جدیدترین فیلم معاون ذاتی پل توماس اندرسون استفاده خواهم کرد. این داستان پلیسی که به رنگ نئون درآمده و در جایی دوراهی بین یک فیلم نئو نوآر دهه 70 و یک کمدی سنگفر گرای پوچ واقع شده است ، دو ساعت و نیم از ضرب وشتم روانگردان به طور فزاینده پوچ است. این فیلم متراکم ، گیج کننده ، بی نظم و کاملاً غریب در فضای توطئه آمیز و فضای پارانوئید خود است. موسیقیدان جوانا نیوزوم در این فیلم نقش مرتبی ، راوی فیلم و راهنمای ما را از طریق داستان مبهم کارآگاه خصوصی هیپی ، دکتر اسپورتلو (خواکین ققنوس) بازی می کند. داستان به سادگی شروع می شود ، با Doc استخدام شده توسط دوست دختر سابق خود Shasta (کاترین واترستون) برای یافتن معشوق گمشده خود ، اما همه آنها به سرعت از کنترل خارج می شود و به نزدیک به دوازده زیرمجموعه مختلف شامل نئو نازی ها ، املاک و مستغلات ، دندانپزشکی و همه چیز در این میان. به عنوان اولین فیلمساز که رمان توماس پینچون را بر روی صفحه نمایش اقتباس کرد ، فشار زیادی بر پاول توماس اندرسون ایجاد شد تا نثر پیچیده رمان منبع را به فیلمی نسبتاً قابل فهم ترجمه کند. کارهای پینچون به دلیل حضور ده ها و ده ها شخصیت درگیر در انواع مختلف طرح های متصل به هم پیوند خورده است ، که اقتباس صادقانه از رمان های او را تقریباً غیرممکن می کند. البته ، هرکسی که درام مگنولیای گروه حماسی اندرسون را دیده باشد ، می تواند تأیید کند که کارگردان بیش از همه توانایی درهم آمیختن بی شمار شخصیت ها و خطوط داستانی را دارد ، و در مورد معاون ذاتی اندرسون واقعاً یک کار حیرت انگیز از بسته بندی مواد بسیار متراکم در یک فیلم بلند. گرچه طرح در هنگام مشاهده اول به سختی قابل درک است ، اما نمایش دوم یا سوم نشان می دهد که ، گرچه به شدت پیچیده است ، داستان به لطف فیلمنامه هوشمندانه و درخشان ساخته شده اندرسون کاملاً منسجم است. با این وجود این مقایسه با مگنولیا ممکن است گمراه کننده باشد ، معاون در فیلمبرداری پل توماس اندرسون جایگاه بی نظیری دارد. در حالی که اندرسون در گذشته در کمدی سر و کار داشته است ، به ویژه با رام-فیلم تاریک خود Punch-Drunk Love ، شوخ طبعی او همیشه پوششی برای مالیخولیایی کاملاً ریشه دارتر است که در همه فیلم های او رخنه می کند. اگرچه شوخ طبعی ذاتی معاون ، معمای اصلی فیلم را به خود جلب می کند ، اما با این وجود نسبت به فیلم های PTA بسیار متنفرتر است. خود اندرسون زمان کمیک فیلم را با کمدی های پیچ گوشتی دهه 80 در هواپیما مقایسه کرد! و تفنگ برهنه ، مقایسه ای که حداقل سبکش از ویژگی های معمول او نیست. گرچه مطمئناً این یک فیلم نو نوآر است تا یک کمدی ، اما فیلم بیش از لحظات خنده دار و خنده دارترین فیلم PTA تا به امروز و همچنین گام بعدی منحصر به فرد تکامل او را به عنوان کارگردان دارد. مستحق سزاوار اعتبار خود برای شوخ طبعی پوچ فیلم است ، آنچه واقعاً معاون ذاتی را بسیار خنده دار می کند بازیگری است ، به خصوص بازی های خواکین ققنوس و جاش برولین. به تصویر کشیدن ققنوس از داک قهرمان دائمی ما که سنگسار شده است ، جهانی است. با حالتی خارق العاده و خارج از حالت عادی که روی صورتش یخ زده بود ، داک با مات و مبهم مبهم شدن در اثر ماری ناشی از ماری جوانا فیلم را لرزاند. کوچکترین جزئیات ، مانند اینکه داک در هنگام گفتگو برای تمرکز به صورت خود با تهاجم به صورت خود سیلی می زند ، از عملکرد او به طور مداوم لذت بخش است. در همین حال ، برولین نمایش را به عنوان پلیس هپی هیفر کریستین "پاگنده" Bj Brnsen می دزد ، که هم برای مقابله با شبکه های درهم و رمز و راز فیلم ، هم به دشمنی می پردازد و هم با او همکاری می کند. بسیاری از ویژگیهای خاص Bigfooot ، از جمله روش آشکارانه خوردن موزهای یخ زده و تسلط نه چندان زیاد بر زبان ژاپنی ، وی را تا حد زیادی به یکی از جالب ترین و خوش رنگ ترین شخصیت های فیلم تبدیل کرده است و جاش برولین با ترکیب درست سرگیجه و بی ادبی. علی رغم سبک و جو منحصر به فرد معاون ، هنوز هم در نهایت برای بسیاری از مردم کارساز نخواهد بود. پیروی از پیرنگ برای اولین بار تقریباً غیرممکن است و بسیاری از داستان های فرعی و داستان شیدایی آن مطمئناً باعث ناامیدی و از بین رفتن بسیاری از بینندگان می شود. با این حال ، برای کسانی که می توانند عجیب و غریب بودن آن را تحمل کنند ، این یک ادیسه پر سر و صدا با مواد مخدر است که ارزش مصرف آن را دارد و گرچه ممکن است بهترین کار او نباشد ، اما ویترین دیگری قابل توجه از استعداد باورنکردنی و تطبیق پذیری پل توماس اندرسون به عنوان یک فیلمساز است.