تا حدودی طنزآمیز است که چگونه دونالد ترامپ بر سر سخنان معکوس آنچه او و طرفدارانش آن را "بیش از حد جهانی شدن" می نامیدند به قدرت رسید. در واقع ، او تا حدی موفق بود. وی توافق نامه های تجاری را منعقد و دوباره مذاکره کرد ، حتی اگر نتواند مشاغل خود را از خارج به کشور بازگرداند.
اما پس از Covid-19 ، کل روایت و چهار سال تلاش ضربه لجستیکی به خود گرفت. هر آنچه که می توانست به صورت آنلاین منتقل شود انجام داد و بنابراین ایده مرز و فضا را تار کرد. در نتیجه ، تیم های توزیع شده و کار از راه دور به طور فزاینده ای رایج شده و مورد استقبال شرکت های مختلف قرار گرفتند ، خصوصاً در عرصه فناوری. به طور طبیعی ، کارآفرینان محلی به لطف رشد تقاضای استعدادهای فنی و همراه با افزایش آشنایی و پذیرش برای کار از راه دور ، بازار بالقوه ای را دیدند.
به عنوان مثال ، پس از شیوع Covid-19 ، قاسم احمد سلام و طلحه مسعود – دو تكنولوژیكی كه تمام عمر خود را از راه دور كار می كردند و در آن زمان یك شركت نرم افزاری را به نام CreativeMorph اداره می كردند – تصمیم گرفتند از این فرصت استفاده كنند . اندکی بعد ، آنها Remotebase را راه اندازی کردند که به استارتاپ های مستقر در ایالات متحده کمک می کند تیم های مهندسی خود را بسازند. کمتر از یک سال از آغاز فعالیت خود می گذرد ، استارت آپ این دو نفره برای این پیشنهاد 1.4 میلیون دلار جمع آوری کرد.
شرکت دیگری که در همان فضا کار می کند Gaper.io است که به ترتیب توسط احمد موزامل و مصطفی نجوم ، مهندس و حسابدار تاسیس شده است. آنها آن را به عنوان یک Tinder برای استارتاپ ها و مهندسان توصیف می کنند – در واقع یک بازار که شرکت ها می توانند به راحتی با استعدادهای فناوری ارتباط برقرار کنند و بالعکس.
در حالی که سازمان های جهانی به طور فزاینده ای به سمت فن آوری های پیشرفته می روند ، مهندسان پاکستانی کمی عقب هستند. سهم قابل توجهی از کار توسعه که در اینجا به خارج از کشور سپرده می شود منسوخ شده است
هر دو استارت آپ به شرکت های خارجی کمک می کنند تا منابع مناسب را پیدا کنند ، آنها را آموزش و جایگذاری کنند. این امر مستلزم مدیریت منابع انسانی و رعایت موارد منطبق بر این است. حتی کارمندان در لیست حقوق خود کار می کنند تا نهاد خارجی ، که به جای آن برای خدمات پیمانکاری صورتحساب دریافت می شود. سپس استارت آپ محلی از دیفرانسیل قیمت سود کسب می کند. در مورد Remotebase ، هر مهندس قبل از چرخش به دیگری حدود 6-12 ماه برای یک شرکت وقت می گذارد.
هر کسی که حتی "از راه دور" با اکوسیستم فناوری آشنا باشد می داند که این پیشنهاد برای ایجاد تیم های فنی مدت زمان زیادی است که برقرار است. به عنوان مثال ، Venture Dive سالهاست که چنین کاری می کند و افتخار می کند که یک بار میزبان همه توسعه دهندگان موسس Careem است. حتی امروز بسیاری از استارت آپ های محلی با بودجه خوب نیز به آنها اختصاص می دهند تا کارمندان خاصی را وقف کنند. آنها نیز تنها نیستند.
Vizteck Solutions نیز حداقل برای مدت پنج تا شش سال کار مشابهی را انجام داده است ، البته در مقیاس کوچکتر. این کار به صورت پروژه ای انجام می شود و استعدادهای فنی را به صورت محلی برای مشتریان خارجی خود استخدام می کند و حقوق و دستمزد را برای حقوق و دستمزد خود هزینه می کند.
"در این مدل ، حاشیه 100 درصدی کاملاً طبیعی است. بنابراین من مهندس را 2500 دلار به شرکت قیمت می دهم و حقوق ماهانه آنها را 1000 دلار تعیین می کنم. این پول برای تأمین هرگونه خطر و هزینه ای است که برای توسعه تجارت ، فروش و بازاریابی و غیره متحمل شده است. "، می گوید بارکان سعید ، مدیرعامل Vizteck Solutions و رئیس م servingسسه انجمن خانه نرم افزار پاکستان.
اگرچه در نوع خود سودآور است ، اما از کار پروژه محور به سمت کار محصول محور فاصله گرفته شده است. این بدان معناست که مهندس اکنون در یک شرکت واحد مستقر خواهد شد و هدف تحویل یک برنامه پایان به پایان یا یک وب سایت نیست. آقای سلام از Remotebase می گوید: "آنها می توانند روی قسمت خاصی از محصول کار کنند و عضوی از تیم آنها هستند."
با این حال ، یک ویژگی مشترک در سراسر هیئت مدیره این است که مهندس تقریباً همیشه کارمند سازمان پاکستان به جای نهاد خارجی است. آقای سلام و آقای نجوم از Gaper.io می گویند ، این به دلیل عدم تمایل شرکت برون سپاری برای درگیر شدن در HR و مسائل مربوط به انطباق است.
همه آنچه در مورد رونق تقاضا برای استعداد فناوری گفته و انجام شده است ، مشکل بیشتر از طرف عرضه است. به طور خاص ، این فاصله بین مهارت های مورد نیاز در مقابل مهارت های ارائه شده است. در حالی که سازمان های جهانی به طور فزاینده ای به سمت فن آوری های پیشرفته مانند واکنش ، nodeJS یا محاسبات ابری در حال حرکت هستند ، مهندسان پاکستانی کمی عقب هستند. سهم قابل توجهی از کار توسعه که در اینجا به خارج از کشور سپرده می شود منسوخ شده است.
این بدان معنی است که استارتاپ های محلی که می خواهند مهندسان را در شرکت های در حال رشد در خارج از کشور مستقر کنند ، با یافتن استعدادهای مناسب مبارزه می کنند. آنها برای برطرف کردن شکاف مهارتها ، زمان قابل توجهی را صرف آموزش می کنند.
به عنوان مثال ، گپر ادعا می کند که یک بوت کمپ 14 و 7 هفته ای دارد که به ترتیب منابع در مورد مهارتهای ارتباطی و محاسباتی ارائه می شود.
شکی نیست که تقاضا برای استعدادهای فنی بی نظیر است و فقط در حال رشد است. اما در پایان استارت آپ های محلی تابعی از محیط آنها هستند.
بنابراین اگر تلاش های جدی برای گسترش منابع انسانی و مهارت های آنها انجام نشود ، این شرکت های جوان همچنان در یافتن نامزدهای مناسب به مبارزه ادامه می دهند. این به معنای سرمایه گذاری در دانشگاه های مهندسی خوب است – شاید مانند موسسات فناوری هند – و نه فقط ادعاهای توخالی در مورد تبدیل شدن پاکستان به "قطب فناوری" زیرا این موارد بیش از Coursera نیاز دارد.
منتشر شده در سپیده دم ، هفته نامه تجارت و امور مالی ، 5 آوریل 2021